Hans Arp
Dada kabartması, 1917

Sanatçı
Hans Arp

Başlık
Dada yardımı

Yaratılış yılı
1917

Teknoloji ve boyutlar
ahşap, 24,5 x 28 x 6 cm

Edinme yılı
1979

Hans Arp'ın üç rölyefinin ve Kurt Schwitters'in üç eserinin satın alınması, Dadaizm'den gelen bu önemli malzeme montajları 20. yüzyıl sanatının sunumunda önceden var olan bir boşluğu kapatabildiği için Neue Nationalgalerie koleksiyonunun önemli bir zenginleşmesini temsil ediyordu. .

Hans Arp, Dadaist hareketin kurucularından biriydi: 1915'te, benzer düşüncelere sahip diğer insanlarla birlikte zamanın olaylarına yeni sanatsal yanıtlar bulmak için Zürih'e geldi. “1914'teki Dünya Savaşı'ndaki katliamdan tiksinerek kendimizi Zürih'te güzel sanatlara adadık. Silah sesleri uzaktan gürlerken biz var gücümüzle şarkı söyledik, resim yaptık, yapıştırdık ve şiir yazdık. İnsanları zamanın çılgınlığından iyileştirecek temel bir sanat ve cennet ile cehennem arasındaki dengeyi yaratacak yeni bir düzen arıyorduk.” Arp, 1915'te Zürih'te birlikte çalıştığı müstakbel eşi Sophie Taeuber ile de tanıştı. tekstil Tasarımları çalışmaları üzerinde kalıcı bir etki yarattı: “Dikey ve yatay kompozisyonların net sakinliği, soyut 'tasarımlarımın' barok, diyagonal dinamiklerini etkiledi. Renk ve form yapılarından tatlı bir sessizlik akıyordu. “Resimlerinde artık yağlı boya kullanmamaya karar verdiler. Yağlı boyayı hatırlatacak herhangi bir şeyin önüne geçmek istedik. Yağlıboya tablo bize kibirli, kibirli bir dünyaya aitmiş gibi göründü."

Eşit derecede düzen ve şansla belirlenen önemli ahşap rölyeflerinden oluşan geniş seri, bu dönemde, 1916/17 civarında, çok sanatsal olan bu şekilde başladı. şekil ve sembol arasındaki çelişkili ifadeler, sembollerin bilinçli sezgisel arayışının sinyalleridir. Ona göre, Arp'ın parçalarını bir marangoz tarafından ön çizimlere veya kağıt kesimlerine dayanarak kestiği bu vidalı rölyef düzenekleri için belirleyici bir ilham, doğanın form zenginliğinden geliyordu. Nisan 1917'de Ascona'da kaldığı süreyi şöyle aktarıyordu: “Ascona'da gölün sahile vurduğu kırık dalları, kökleri, otları ve taşları fırça ve mürekkeple çizdim. Bu formları basitleştirdim ve 'özlerini', bedenlerin ebedi dönüşümünün ve evriminin sembolleri olan hareketli ovallerde birleştirdim."

Arp'ı, eğlenceli görünen ama aslında dikkatle dengelenmiş yapıları temsil eden kompozisyonlarını yaratmaya motive eden, formların canlı sesidir

. Organik olarak gergin form ilerlemelerinin ritmi, güçlü soyutlamalarına rağmen doğadan veya manzaradan gelen dürtüleri anımsatan, farklı şekilde sıralanmış yüzey bölümlerinin akıcı bir değişimini yaratır; Bu nedenle Arp soyut çalışmalardan bahsetmedi, bilinçli olarak "beton sanat" terimini kullandı. Yalnızca hareketli dış hatlar ve tutarlı renklerle belirlenen bireysel form, her zaman plastik yuvarlaklığa doğru yönlendirilen hafif düzensiz kenarlarıyla, organik varlığın basit, temel bir işareti gibi görünüyor. Ancak bu farklı büyüklükteki, renkli "gölgeler" üst üste bindirildiğinde, genellikle bir merkezle ilişkili olan, hareketli yoğunluğunu öncelikle şekil ve zemin arasındaki ilişkide sürekli olarak meydana gelen değişimden alan, birbiriyle oldukça ilişkili bir gerilim ağı gelişir. Arp, kendi kendine yeten ahşap disklerle, formların iç içe geçtiği veya sanki hiç bitmeyen bir süreç içindeymişçesine bireysel şekil oluşumları olarak öne çıktığı nispeten açık bir alan yaratıyor. Yalnızca taban plakasının çevreleyen konturu ve üst katmanın sıraları bütünüyle görülebiliyor ve böylece destek sağlayan sakin bölgeler oluştururken, ara formlar örtüşme çatışması, potansiyel parçalanma ve dolayısıyla iddiayla bütünleşiyor. Çok saf bir renk ve büyüme güçleriyle desteklenen bu şekil dönüşümlerinin tüm temel uyumuna rağmen, üstünlük ve itaat, yaşam enerjilerinin ileri geri sallanması gibi bir şeyi simgeleyen içsel bir drama yaratır. Hans Arp'ın bu yüzey katmanlarına özel çekiciliğini veren, hacim ve titreşim arasındaki çatışmadır.

Fritz Jacobi