Agan Harahap
Mardijker Fotoğraf Stüdyosu, 2015

Sanatçı
Agan Harahap

Başlık
Mardijker Fotoğraf Stüdyosu

Yaratılış yılı
2015

Teknik ve boyutlar
Kağıt üzerine dijital C-baskılar, çerçeveli, her biri 25 × 16 cm (15 baskı), 40 × 26 cm (10 baskı) veya 60 × 40 cm (6 baskı)

Edinme yılı
2020

Satın alma, Ulusal Galeri Dostları'nın Stoberkreis'i sayesinde mümkün oldu.

Agan Harahap'ın Mardijker Fotoğraf Stüdyosu, Mardijker adlı bir topluluğu tasvir eden kurgusal bir portre koleksiyonu olarak yarı-tarihsel anlatılar sunuyor. Mardijker'lar, daha sonraki Portekiz fetihlerinin yerli nüfusunun yanı sıra Portekiz kökenli insanlardan oluşuyordu. Onlar, Portekiz sömürge döneminde doğu Hindistan'ın (bugünkü Endonezya) büyük şehirlerine yerleşen özgür kölelerin torunlarıydı; liman şehri Batavia (bugünkü Jakarta) gibi.

'Mardijker' kelimesinin kökeni Endonezya tarihinin çok eskilerine dayanmaktadır. Sanskritçe'de özgürlük anlamına gelen 'Mahardika' kelimesinden geliyor ve Hollandalıların pasaport stelsel uygulamaya koymasıyla

Bu politikanın yürürlüğe girmesiyle Mardijker'ların ellerini kaldırmaları ve siyasi statülerini belirtmek için "Mardijkers!" diye bağırmaları gerekiyordu. Bu politikalar daha sonra yerli halk olan Mardijker'lar ve Pribumiler arasında bir ayrılığa ve bununla birlikte Endonezya Devrimi sırasında daha da kötüleşen yerli kimliğe karşı bir yabancılaşmaya yol açtı. Bu, Mardijker'ların 'özgürleşmiş' insanlar olarak varlığını ve kimliğini belirsiz hale getirdi. Orta düzeyde bir statüye sahiplerdi: Her ne kadar Avrupa dinini ve kültürünü benimsemiş olsalar da, sömürge hükümeti onlara yerli halkla eşit muamelesi yapıyordu. Mardijker Fotoğraf Stüdyosu, Tropenmuseum arşivlerindeki fotoğrafları kolajlayıp işleyerek Avrupalı ​​yüzleri 'yerli' bedenlerde (ve bunun tersini) tasvir ederek kendi tarih versiyonunu yaratıyor. Yerli ve Avrupalı ​​tebaanın ikamesi onların kimliklerinin yanı sıra etnik ve sosyal hiyerarşilerini de istikrarsızlaştırıyor.

Bu şekilde yakalanan kimliklerin akışkanlığı ve istikrarsızlığı, Agan Harahap'a göre çağdaş Endonezya'nın 'küresel' kültürle müzakeresine benzer bir durum. Bu ilgi çekici ama esrarengiz portre serisinde, bazı kişiler alışılmadık kıyafetleri ve yaşam tarzlarını güvenle benimsiyor gibi görünürken, diğerleri belirsizlik veya tereddütleri ortaya koyuyor.

Modern teknolojinin kullanımının dış kültürlerin yayılmasını hızlandırabildiği günümüz dünyasında, bu süreç yerel kültürleri de etkileyebilmektedir. Kültürleşme ve hızlı bilgi akışı yoluyla, örneğin şu anda birçok modern Güneydoğu Asya toplumunda olduğu gibi, yerel kültürün kimliği gizlenebilir. Bölgenin en büyük ülkelerinden biri olan Endonezya, kendi yerel kültürel kimliğini korumaya çabalıyor. Ancak kültürün hızla nüfuz etmesi ve zayıf kültürel filtreleme, Endonezya'yı diğer kültürler için bir pazar haline getiriyor ve ulusal kimliğin giderek daha fazla kaybolmasına yol açıyor.

Mardijker Fotoğraf Stüdyosu'ndaki görüntüler aynı zamanda sömürge fotoğrafçılığının konularını egzotikleştirme eğilimi ve aynı zamanda fotoğrafik görüntüden 'gerçek' ve 'belge' olarak beklentilerimiz hakkında da yorum yapıyor. Böylece Harahap, tarihsel önyargıların modern zamanlarda kolayca tekrarlanabileceğine işaret ediyor. Küresel bir topluluğun parçası olarak gelişmeye devam ettikçe, ulusal kimlikleri tanımlamak gelecekte giderek daha zor hale gelecektir. Bu da bizi gerçek kimliklerini kaybetmiş Mardijker'lardan farklı kılmıyor.

Metin: Mizuma Galerisi